vrijdag 11 februari 2011

Brave

I am a bold woman
I am a brave bold woman
Walking right into the dragon's mouth alone
I am a brave woman
I am such a brave bold woman
seeking love and beauty
I go on my own
I go on my own
seeking love and beauty
On my queste I go no matter what may happen
I know I will grow
Yes I will grow
I am an brave woman!

Sara Wickham

Voor verloskundige inspiratie beveel ik je zeer! van harte! enorm! het volgende blog aan:
http://vroedvrouwenradicaal-rebekka.blogspot.com/search?updated-min=2011-01-01T00:00:00-08:00&updated-max=2012-01-01T00:00:00-08:00&max-results=6
of het artikel hieronder.

woensdag 2 februari 2011

Geef jezelf de tijd dit te lezen! Het verandert je kijk op de verloskunde van nu!!!!!!!!!!!!!

Uit de tunnelvisie van de verloskundige wetenschap

Het publieke debat rondom de babysterfte spitst zich tot op heden toe op bijzaken: De juiste dan wel onjuiste opzet van onderzoek, de tweeslachtigheid van de Nederlandse verloskunde met gescheiden beroepsgroepen en nu weer het gevaar van verplaatsing bij de bevalling.
Ongetwijfeld factoren die enig gewicht in de schaal leggen, maar het belangrijkste gegeven wordt stelselmatig buiten elke discussie gehouden. En dat is het feit dat de Nederlandse verloskunde natuurlijk bevallen tegenwoordig slecht faciliteert en zelfs tegenwerkt wat complicaties in de hand werkt.
Dat verloskundigen en gynaecologen hiermee zelf niet op de proppen komen is niet vreemd. Het heeft alles te maken met het onvermogen of de onwil om de eigen beroepspraktijk in twijfel te trekken of in diskrediet te brengen. Toch kan dit gegeven wel eens de sleutel zijn in het juist interpreteren van de onderzoeken rondom babysterfte.

Als je puur naar de cijfers van de recente onderzoeken kijkt, is de conclusie dat een medisch gecontroleerde bevalling veiliger is dan een natuurlijke ongecontroleerde snel gemaakt. Maar cijfers zijn nietszeggend als je niet goed kijkt naar de praktijk waarop zij gebaseerd zijn. Want wat gebeurt er tegenwoordig met een vrouw die thuis aan haar bevalling begint?
Met oogkleppen op en zonder enige kennis van zaken stapt zij doorgaans haar bevalling in, met als enige zekerheid dat zij in geval van nood gered kan worden in het ziekenhuis. Dat staat ongeveer gelijk aan een drukke snelweg met je ogen dicht oversteken omdat je toch goed verzekerd bent. In het ziekenhuis ruimt men dan ook dagelijks de rommel op die daar het gevolg van is.

Veel vrouwen zijn thuis inefficiënt met hun bevalling bezig omdat verloskundigen naast al hun technische taken geen tijd meer hebben voor de meest basale steun en aanwezigheid die vrouwen nodig hebben om normaal en veilig te kunnen bevallen. In cijfers komt dat duidelijk naar voren: De helft van alle vrouwen die thuis van haar eerste kind bevalt, wordt halverwege met complicaties doorverwezen naar een medisch specialist in het ziekenhuis. Dit betekent natuurlijk niet dat de helft van de vrouwen niet meer in staat is tot het baren van een kind maar vooral dat men vrouwen niet meer met raad en daad bijstaat en dat men meent elk probleem te moeten oplossen met naald, draad en schaar.  

Zo is er in Nederland dus een enorme hoeveelheid vrouwen die tijdens haar bevalling uitgeput en verzwakt het ziekenhuis bereikt. Daar verergert hun toestand in eerste instantie vaak nog doordat technische controle onnatuurlijke barenshoudingen met zich meebrengt en vrouwen worden blootgesteld aan medicijnen en stress. Overdrachtstoestanden nog even buiten beschouwing gelaten. Niet zelden leidt dit tot kritieke toestanden waarbij het kind in zuurstofnood komt en de moeder haar kind er verzwakt, verdoofd en onder invloed van medicijnen tegen de zwaartekracht in uit probeert te persen. Een schier onmogelijke opdracht die dan ook vaak eindigt in een verlossing via tang, pomp of keizersnede.

De cijfers uit de recente onderzoeken van UMC en AMC, waaruit bleek dat direct bij een gynaecoloog bevallen veiliger is dan bij een verloskundige die je al dan niet transporteert, kunnen in dit licht bezien ook als volgt uitgelegd worden:
Intensieve technische controle in een ziekenhuis is beter dan een vrouw aan haar lot overlaten of zelfs tegenwerken en als het mis gaat op technische wijze proberen te redden wat er te redden valt.
De hoeveelheid complicaties waaraan vrouwen tegenwoordig bij hun bevalling lijden rijst de pan uit. Dat is opmerkelijk. Maar nog opmerkelijker is het dat onderzoekers dat stoïcijns als een gegeven accepteren in plaats van als een abnormaliteit van het systeem.

De medicalisering van bevallingen is in de afgelopen tien jaar enorm toegenomen. Men moet de uitkomsten van de recente onderzoeken juist in dit licht durven bezien. Want met name in een land als Nederland waar vrouwen traditioneel natuurlijk bevallen, ontstaan er problemen als de zorg die zij daarbij krijgen steeds technischer en onnatuurlijker wordt. Anders gesteld: Natuurlijk bevallen wordt gevaarlijk in een systeem dat uitsluitend technische steun verleent.
Er van uit gaande dat de onderzoeken van UMC en en AMC goed zijn opgezet, dient men zich kritisch af te vragen waarom de technisch gecontroleerde praktijk plotseling zo goed uit de bus komt. Is dit echt vanwege de veiligheid die controle en medische interventie biedt of is het vooral bij de gratie van een systeem dat het natuurlijke proces slecht faciliteert en zelfs tegenwerkt?

Als de wetenschappelijke verloskunde zich deze vraag al durft te stellen, dan kan zij hem op dit moment slecht beantwoorden. Want de moderne verloskunde heeft zich van meet af aan ontwikkeld als een probleemgerichte technische wetenschap gericht op afwijkingen en niet op het normale proces van bevallen. Zonder meer is men een pad ingeslagen waarbij men veiligheid probeerde te bereiken via technische controle en medische interventie. Nooit heeft de wetenschap serieus werk gemaakt van de vraag of veiligheid misschien niet beter bereikt kan worden via een optimale ondersteuning van het natuurlijke proces van bevallen. Die vraag leek de wetenschap onwaardig en werd verbannen naar het domein van de lager geschoolde vroedvrouwen. Maar om op academisch niveau een eerlijke afweging te kunnen maken tussen de voordelen van technische controle dan wel natuurlijke ondersteuning moet de normale fysiologische verloskunde van verloskundigen eerst een solide wetenschappelijke basis krijgen en net zo geprofessionaliseerd worden als de huidige pathologische verloskunde.
Dat zal niet alleen leiden tot meer en beter vergelijkingsmateriaal maar het levert ook wetenschappers op die cijfers op een andere manier bezien en interpreteren. Waar de huidige generatie onderzoekers complicaties doorgaans wijt aan fysieke mankementen van moeder en kind, zoeken onderzoekers van de normale verloskunde het misschien juist eerder in technische interventies. Zo kan de wetenschap van de normale verloskunde een tegenwicht bieden aan de nu nog overheersende pathologische visie op bevallen.

Dan rest uiteindelijk nog één interessante vraag die misschien wel voorafgaand aan alle andere gesteld moet worden. En die luidt: Is de wetenschap eigenlijk wel zo'n geschikt instrument om bevallen te doorgronden en te bepalen wat daarbij de beste vorm van zorg is?
'Verloskunde is academisch vak', kopte de Volkskrant (4-11-10) onlangs boven een pleidooi van twee directeuren van verloskundige academies om de normale verloskunde naar academisch niveau te tillen. In dezelfde krant (25-11-10) was te lezen dat hoogleraar verloskunde Ben Willem Mol van het AMC vindt dat de discussie over de onderzoeken van UMC en AMC door wetenschappers onderling moeten worden gevoerd. 'Niet in Nieuwsuur of de Volkskrant'.
Maar is het niet juist de objectieve afstandelijkheid van de wetenschap die vrouwen zo heeft vervreemd van de moderne praktijk van bevallen en die er toe geleid dat men het meest wezenlijke, namelijk wat een vrouw zelf moet doen bij haar bevalling, uit het oog is verloren? En is het niet juist de minachting van de wetenschap voor subjectieve data als gevoelens en ervaringen van vrouwen die hen zo onzeker en onwetend heeft gemaakt over hun eigen wijsheid en professionaliteit?
Natuurlijk kan wetenschap een zinvolle bijdrage leveren aan veilig en ongecompliceerd bevallen. Maar dan wel vanuit het bescheiden besef dat de gevoelens en ervaringen van vrouwen minstens zo'n belangrijke bron van kennis vormen als de wetenschap zelf.

Met vriendelijke groet,
Wendy Schouten
Moeder van 4 jonge kinderen, archeologe en auteur van 'Bevallen op eigen kracht'
www.bevallenopeigenkracht.nl