De vroedvrouw, trouw aan de geheimenis van het leven

Door Laura van Deth

Dood mag niet meer bestaan in onze huidige samenleving. Terwijl dood niets anders is dan voortleven na het lichaam verlaten te hebben. Dat lichaam, dat vehikel dat wij mee hebben gekregen van een samengaan van onze vader en onze moeder. Waar wij als ziel in zijn getrokken en nu met het lichaam onze weg kunnen vervolgen op weg naar ons ware zelf. Hoe lang of hoe kort wij ook in dat lichaam hebben gewoond.

De draagtijd en geboorte van een baby zijn nog een onderdeel van ons bestaan waarbij van nature de aandacht naar binnen wordt getrokken en de zaken buiten ons minder belangrijk worden. Het nieuwe leven in ons brengt ons een reis die we nog niet kennen. Daarin worden we getest op onze moed, kracht, liefde en het vertrouwen dat we hebben in ons lichaam en in het leven zelf. De nieuwe religie is die van de medische wetenschap die cijfers publiceert waarvan we opgewonden raken en angstig. En onze angst en boosheid drijft ons recht in de armen van alle apparatuur en machines die ons zullen redden van de dood! Want de apparaten zijn veilig en de uitslagen weten het. Zoetjesaan zijn we afhankelijk geraakt van die apparaten en hangen we met draden en buisjes aan machines die ons precies vertellen hoe het met ons lichaam gesteld is en hoe het met onze baby gaat. We weten zelf niet meer hoe het van binnen voelt en wat wij nodig hebben. Maar diep van binnen weten we het nog wel, alleen is de medische wetenschap er niet op gericht dat je als zwangere zelf iets voelt of weet. We vervreemden steeds meer van onszelf, van elkaar, van het echte leven en.... van de dood.

Dood bestaat niet, wijze mensen weten dat. Leven is een wonderlijk fenomeen dat vele, vele gezichten heeft. We staren ons blind op cijfers die gelabeld zijn met “dood”. We vergeten hoe relatief die cijfers zijn en al zouden ze waarheid in zich hebben, dan zou het wellicht ook zo kunnen zijn dat wij als Nederlanders misschien nog respect hebben voor “dood”. Dat wij nog met verdriet rondom dood weten om te gaan.

Laten wij, vrouwen en vroedvrouwen gaan staan voor wat we waard zijn, op onze eigen manier te kunnen baren en elkaar daarin te steunen.  Op die manier echt te leven, echt te voelen, trouw te zijn aan onszelf en die processen echt door te maken. Daarbij gebruik makend van onze eigen instrumenten als ons vertrouwen in ons lichaam, onze intuïtie en de verantwoordelijkheid die we nemen voor onze gezondheid.

Dan de euforie en blijdschap te ervaren als we de klus hebben geklaard, het nieuwe leven in onze armen ligt. De baby ongestoord heeft kunnen landen op aarde en de tijd krijgt om aan te komen. Vroedvrouwen weten de weg en weten hoe waardevol de ongestoorde baring is. Vroedvrouwen zijn de poortwachters van de fysiologie en elke vrouw die bereid is op eigen kracht haar kind te baren, kan rekenen op haar steun en vertrouwen.

De vroedvrouw die de geheimen van het leven door en door kent, en die ze nooit verloren zal laten gaan.  Daar staan wij voor

 Laura van Deth, vroedvrouw